Akademik Sreten Perović (Gornja Gorica, Podgorica, 15. februara 1932), pjesnik, kritičar, istoričar literature, teatrolog, dramski autor, prevodilac, antologičar, publicist i enciklopedist, naučni savjetnik Leksikografskog zavoda Crne Gore...Višu realnu gimnaziju završio u Titogradu (1950), a Jugoslovensku i svjetsku književnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu (jan. 1956). Poezijom se javio kao sedamnaestogodišnjak, 1949. godine, i za prvu objavljenu pjesmu dobio nagradu CKNO Crne Gore. Prvu zbirku stihova «Zvuci i daljine» objavio je 1951. godine u izdanju Književnog kluba studenata Beogradskog univerziteta. Za vrijeme studija suorganizator je i saradnik kratkovjekog «Studentskog književnog lista» (1952), te jedan od pokretača i urednika književne revije «Vidici» (1953) i predśednik Književnog kluba studenata Beogradskog univerziteta (1954).
Po povratku u Crnu Goru radi kao profesor književnosti u titogradskoj Srednjoj tehničkoj školi (1956-1961); istovremeno je i glavni urednik časopisa «Susreti» (1957-1962). U titogradskom izdavačko-štamparskom preduzeću Grafički zavod je, od januara 1963, urednik više edicija i odgovorni urednik edicije «LUČA», antologijske biblioteke crnogorske književnosti, u kojoj su u 80-ak tomova objavljena najznačajnija djela klasične i savremene crnogorske književnosti. Od 1975. do (maja) 1981, Sreten Perović je odgovorni urednik i direktor Izdavačke djelatnosti NIO «Pobjeda», a zatim glavni urednik, zamjenik direktora (1981-1983) i direktor (1983-1991) Leksikografskog zavoda Crne Gore i glavni urednik za oblast Kultura i prosvjeta u projektu Enciklopedije Crne Gore. Sedamdsetih i osamdesetih godina je tri puta komesar Jugoslovenske izložbe na univerzalnim sajmovima knjiga u Bugarskoj (Sofija), Poljskoj (Varšava) i Francuskoj (Nica).
Leksikografski zavod Crne Gore, koji je iz memorandumskog Beograda okarakterisan kao navodno »leglo crnogorskog nacionalizma«, ukinut je na Vidovdan - 28. juna 1991, i Sreten Perović ostaje bez stalnog zapošljenja, s jednogodišnjim prekidom radnog staža. Nastavlja da se povremeno javlja u Programu za Jugoslovene na Švedskom radiju, izvještavajući o zbivanjima u Crnoj Gori.
Početkom 1992, dobrotom generalnog direktora Ćana Koprivice, zasnovao je radni odnos u Kompaniji »Montex«, formalno kao »savjetnik«, ali ustvari obavlja administrativno-daktilografske poslove.
Krajem 1994. odlazi u prevremenu penziju i nastavlja da sarađuje u crnogorskim nezavisnim i opozicionim publikacijama, u »Monitoru«, »Liberalu« i dr.
Više od tri decenije Perović je bio stalni pozorišni kritičar »Susreta« i »Pobjede”, a u tom dugom periodu intenzivno je prevodio i prepjevavao makedonsku poeziju.
Kao direktor OOUR Izdavačka djelatnost NIO «Pobjeda»,Perović je, zajedno sa Đerđom Đokajem, organizovao izdavanje «KOHE» (1978), prvog časopisa na albanskom jeziku u Crnoj Gori, koji je, za deset godina izlaženja, afirmisao plejadu mladih albanskih pisaca i znanstvenih stvaralaca u Crnoj Gori. Časopis «Koha», pod uredništvom Đerđa Đokaja, znatno je doprinio međusobnom upoznavanju crnogorske i albanske literature.
Četrnaestog februara 1980, u organizaciji Republičkog centra za kulturno-umjetničku djelatnost i izdavačkih kuća «Obod» i «Pobjeda», u Crnogorskom narodnom pozorištu režiranom predstavom svečano je obilježena 30-godišnjica Perovićevog stvaralaštva i tim povodom publikovana prigodna plaketa. (U programi su učestvovali kritičari iz YU-republika i muzički umjetnici iz Beograda, a panoramu Perovićeve lirike tumačili su članovi Drame i prvaci CNP.)
Sedamdesetih i osamdesetih godina prošloga vijeka Perović je, kao istaknuti pozorišni i književni kritičar, bio predśednik Žirija za dokumentarni pogram YU-TV festivala u Portorožu, te član ili predśednik žirija na Festivalu malih i eksperimntalnih scena /MES/ u Sarajevu i Sterijinom pozorju u Novom Sadu.
U godinama destruiranja YU-Federacije i rata Perović sarađuje sa nezavisnim i opozicionim medijima; a od pokretanja Monitora (1990) stalni je njegov saradnik dvanaestak godina. Krajem vijeka i poslije 2000-te stalni je saradnik Crnogorskog književnog lista, te glavni urednik Crnogorske enciklopedije DANU.
Kao generalni sekretar, a potom i kao višegodišnji predśednik Crnogorskog P.E.N. Centra, veoma je angažovan na domaćem i međunarodnom planu - u odbrani prava i interesa Crne Gore i Crnogorske kulture, Crnogorskog jezika i obnovljene Crnogorske pravoslavne crkve. Učestvovao je na brojnim međunarodnim književnim i antiratnim skupovima. Živom publicističkom saradnjom u štampanim i elektronskim medijima Perović se dosljedno borio protiv rata, genocida, etnocida i urbicida, kao i protiv zločina nasilne asimilacije, ugrožavanja ljudskih prava, te protiv negiranja nacionalnog i kulturnog identiteta Crnogoraca, Albanaca¸ Makedonaca, Muslimana i drugih naroda.
Perović je objavio nekolke desetine svojih knjiga, od čega dvadesetak zbirki lirske poezije. Njegova poezija je prevođena na tridesetak jezika i predstavljena u brojnim domaćim i stranim antologijama. Za svoje književno stvaralaštvo Perović je dobio brojne nagrade, te najznačajnija nacionalna i visoka međunarodna priznanja. Između ostalih: Nagradu Narodne omladine CG (1949); dvije nagrade na anonimnim konkursima Ministarstva prosvjete NRCG (1951 – prvu i 1952 - drugu); II nagradu na anonimnom konkursu «Književnog Jadrana» (Split, 1953); Prvunagradu Udruženja književnika Crne Gore (1958, za zbirku poezije «SEANSE»); Nagradu časopisa «Stvaranje» (1959, za poemu «Krov iznad umornog oka»); Trinaestojulsku nagradu (1961, za zbirku poezije «Žedni sat»); Nagradu /skopske/ «Misle» (1963, za poemu «Svjetionik»); druguTrinaestojulsku nagradu (1971, u zajednici sa B. Banjevićem i M. Stojovićem, za programiranje i uređivanje Biblioteke «Luča»); Nagradu Željezare Sisak (1976, za «Gladno oko» kao najbolju zbirku poezije u prethodnoj godini na SH-jeziku); Nagradu «Risto Ratković» (1976 – za zbirku «Gladno oko», ali se tog priznanja Perović javno odrekao 1993, kad je ova nagrada dodijeljena genocidnom ratnom komandantu dr Radovanu Karadžiću); Nagradu UKCGza knjigu godine (1977 - za «Gladno oko»); Orden rada sa zlatnim vijencem (1981); Decembarsku nagradu Oslobođenja Titograda(1986, za »Darove scene«, dvotomnu hrestomatiju teatrologije i pozorišne kritike); visoko internacionalno priznanje Književno žezlo(koje se daje istaknutim stranim autorima za njihovo originalno stvaralaštvo) sa promocijom u zvanje Počasni građanin-pjesnik Grada Skopja (2004); Nagradu Udruženja prevodilaca Crne Gore - za ukupnio prevodilačko stvaralaštvo, u Danilovgradu 2005. U Rumuniji mu je 1. juna 2012. uručena visoka Internacionalna nagrada za poeziju Evopskog fonda i Internacionalne akademije »Mihai Eminescu« (Krajova). Godinu dana kasnije, 2013, Makedonska akademija nauka i umjetnosti odlikovala ga je Zlatnom medaljom Blaže Koneski“. Te godine je izabran i za Počasnog člana Internacionalne akademije »Mihai Eminescu«.
Više od pet decenija (od 1953-će) Perović prevodi makedonsku poeziju. Za uspjehe u prevođenju najznačajnijih makedonskih pjesnika na srpskohrvatski i crnogorski jezik (dvadesetak knjiga) dobio je značajna priznanja: prvo Zlatno pero Međunarodnog susreta prevodilaca (Tetovo, 1972 - za najbolje prijevode makedonske poezije); zvanje Počasni član DPM /Društva na pisatelite na Makedonija, 2002); Počasno Racinovo priznanje na 40-tim Racinovim susretima (uz 100-godišnjicu Ilindenskog ustanka 1903) u Velesu 2003. Gradonačelnik prijestonice Republike Makedonije mu je 22. juna 2004. godine predao simbolični Ključ i proglasio ga Počasnim građaninom-pjesnikom GradaSkopja. Međunarodna manifestacija Makedonski duhovni konaci ga je 19. avgusta 2006. godine u Strugi – promovisala u zvanje ДУХОВЕН ВОИН (Vitez makedonske duhovnosti). U junu 2010. dobio je najviše priznanje Mediteranske akademije «Braća Miladinovci», nagradu koja se svake godine dodjeluje jednom istaknutom inostranom autoru.
Decenijama je Crnu Goru i Crnogorsku kulturu aktivnim učešćem predstavljao na naučnim skupovima, kongresima i regionalnim konferencijama PEN-a, na uglednim jugoslovnskim i svjetskim festivalima poezije (od Lykosovog festivala poezije, 1959, nešto kasnijeg „Goranvog proljeća“, tridesetak puta na proslavljenim Struškim večerima poezije, 1963-2010, na Evropskim susretima pisaca na Bledu, na kongresu Internacionalnog PEN-a u Edinburgu (Škotska), na Mediteranskom festivalu u Setu (Azurna Obala, FR/ 2011), na gostovanju u Krajovi - 2012, kao laureat Internacionalne nagrade za poeziju Internacionalne akademije „Mihai Eminescu“ itd.
Sreten Perović je predśednik Dukljanske akademije nauka i umjetnosti, Inostrani član Makedonske akademije nauka i umjetnosti i Počasni član Internacionalne akademije “Mihai Eminescu” u Rumuniji. Utemeljitelj je i dugogodišnji predśednik Društva crnogorsko-makedonskog prijateljstva i Društva crnogorsko-ukrajinskog prijateljstva. Predśednik je Pozorišnog savjeta Crnogorskog narodnog pozorišta (u dva mandatu), te počasni član CNP i više institucija, udruženja i nevladinih organizacija.
U 2010-oj izabran je u zvanje Istaknuti kulturni stvaralac Države Crne Gore, koje podrazumijeva i doživotnu materijalnu potporu.
